Czy Bóg ma
Imię?
„A Mojżesz
rzekł do Boga: Gdy przyjdę do synów izraelskich i powiem im: Bój ojców waszych
posłał mnie do was, a oni mnie zapytają, jakie jest imię jego, to co im mam
powiedzieć? A Bóg rzekł do Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz
do synów izraelskich: Jahwe posłał mnie do was!” II Mo 13-14
„A Jakub,
zapytał mówiąc: Powiedz mi , proszę, jakie jest imię moje? I tam mu błogosławił.” I Mo 32:29
„Anioł
Pański [Jahwe] rzekł do niego: czemu się pytasz o moje imię? Ono jest dziwne.” Sędz.
13:18
Gdy czytamy
te wersety, widzimy dziwną niechęć Boga do zdradzenia swojego Imienia. Manoach
dowiaduje się, że jest ono ‘dziwne’. Jakub zamiast słyszeć brzmienie tego
Imienia otrzymuje po prostu błogosławieństwo. A Mojżesz dostaje imię Jahwe
(tetragram YHWH) jakby ad hoc, do kontaktu z Izraelem. Jakby ‘Jestem, który
Jestem’ nie chcąc zdradzić swojego prawdziwego Imienia dał technicznie, na pewien
czas i do pewnego zadania słowo YHWH. Jest to tym bardziej dziwne, że przez
całą Biblię przewija się ciągle koncepcja imienia. Na przykład w V Mo 12:11 Bóg
zapowiada, że Jego Imię zamieszka w świątyni! W jaki sposób Imię może mieszkać?
Co to jest ‘imię’?
Znaczenie
imienia jest podwójne. Po pierwsze jest to wyrażenie wewnętrznej natury tego,
kto jest nazwany. Jest to prawda o nim. Czy wręcz on sam. Po drugie imię służy
do relacji. Przedstawiając się tobie swoim imieniem, wychodzę do ciebie. Imię
jest przedstawieniem się drugiej osobie, aby wejść z nią we wspólnotę. Stąd
koncepcja wzywania imienia Boga oznacza rozmowę i nawiązywanie relacji z
Bogiem.
Jeśli
zastanowisz się trochę to zrozumiesz dlaczego współcześni wyznawcy judaizmu
nazywają Boga po prostu ‘HaSzem’, czyli (To) Imię. Z jednej strony mówiąc HaSzem
Żydzi zdradzają swój strach przed wypowiadaniem słowa Jahwe, ale z drugiej
wyrażają przekonanie, że Bóg jest tym, który się objawia po to, aby nawiązać
relację z człowiekiem.
Kto jest
imieniem Boga?
Wiem, że to pytanie brzmi dziwnie. Nie
pomyliłem się. ‘Kto’ a nie ‘co’ jest Imieniem Boga? Poprzez Biblię widzimy
rozwój objawiania. To co mogło być nie jasne w Starym Testamencie staje się
jasne w Nowym.
„Wielokrotnie
i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków.
Ostatnio u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna (…). On, który jest
odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty (…)” Hebr 1:1-3
Przez proroka
Mojżesza ‘Jestem, który Jestem’ objawił się jako Jahwe, ale pełne objawianie
Boga przyniósł Syn. Nie tylko mówił prawdę o Bogu, ale samym sobą objawiał kim
jest jego Ojciec. Syn to najdoskonalsze objawienie się Ojca ludziom. Osoba Syna Bożego jest Imieniem Boga!
Imię Boga, to dziwne o którym nie chciał jeszcze mówić prorokom to nie kilka dźwięków,
to nie litery, to nie jakieś słowo, to Osoba!!!
YHWH w Nowym
Testamencie
Dziwimy się
czasem dlaczego cytaty ze Starego Testamentu w Nowym Testamencie zawierające w
oryginale hebrajskim imię Jawhe są tłumaczone jako greckie Kyrios, czyli Pan.
Niektórzy mówią, że to dlatego, bo Nowy Testament nie cytuje oryginału Starego
Testamentu, ale jego greckie tłumaczenie tzn. Septuagintę, w której YHWH jest
oddawane greckim Kyrios. To nie jest prawda. Jest sporo miejsc w których cytaty
nie są brane z Septuaginty, ale z innych źródeł. Niektórzy tłumaczą ten brak
imienia Jahwe, tym, że to hebrajskie słowo nie może przełożone na Grekę. W
Grece nie ma H a W trzeba by oddać poprzez B. Ale to nie jest argument, bo
istnieją greckie transkrypcje YHWH np. jako np. Yabe. (Nie dziwi nas przecież,
że hebrajskie Jeszua oddajemy przez greckie Jesus, polskie Jezus, rosyjskie
Izus, angielskie Dzizas, hiszpańskie Hezu czy francuskie Żezi, choć wcale nie
brzmią jak Jeszua. Co więcej słowa te choć tak dziwnie brzmią (no może poza
polskim ‘Jezus’ J )przerażają demony a ludziom niosą
zbawienie!). Istniała więc możliwość obecności imienia Jahwe w Nowym
Testamencie.
Wydaje mi się, ze natchnieni autorzy NT
specjalnie nie dokonywali tej transkrypcji YHWH, aby dać przestrzeń na objawianie
prawdziwego Imienia Bożego, którym jest Osoba Syna.
Teksty do
rozważenia
Apostoł Paweł uczy, że wzywanie Imienia Jahwe
z Joela 2:32 to wyznawanie Jezusa Panem (Rzym 10:9).
Apostoł Jan cytuje słowa Jezusa, którymi
ogłasza, że już objawił i jeszcze objawi Imię Ojca (Jan 17:26). Ale nie pada,
żadne nowe słowo. Sam Jezus jest objawieniem Imienia Ojca. Już je objawił w
swoim przyjściu i jeszcze objawi w swoim zmartwychwstaniu!
List do Hebrajczyków cytuje Ps. 22 i wkłada
jego słowa w usta Jezusa stojącego pośród kościoła: „(…) będę opowiadał imię twoje braciom moim, będę cię chwalił pośród
zgromadzenia (gr eklesia)” (Hebr 2:12). Jezus objawiając się Kościołowi objawia
Ojca („kto mnie widział, widział Ojca” Jan 14:9 ). To objawianie
Ojca jest nazwane ‘opowiadaniem jego imienia’.
Podczas Soboru apostołów w Jerozolimie, który
otworzył niesienie ewangelii do pogan jednym z argumentów był cytat z proroka
Amosa. „Aby pozostali ludzie szukali
Pana, A także wszyscy poganie, nad którymi zostało wezwane imię moje, Mówi Pan,
który to czyni”(Dz Ap:15:17). Oczywiście w źródle hebrajskim (Amos 9:12)
pada słowo Jahwe, a apostołowie mówią o ewangelii o Jezusie Chrystusie. Dla
nich wzywanie Imienia Jahwe nad poganami oznacza przynoszenie poganom Bożego
Syna!
Na koniec jeszcze świadectwo pozabiblijne z
pierwszego Kościoła.
„Dziękujemy
Ci, święty Ojcze, za Twoje święte Imię,
które rozbiło namiot w naszych sercach, i za poznanie, wiarę oraz nieśmiertelność, którą dałeś nam poznać przez
Jezusa, Twego Sługę. Tobie chwała na
wieki.”
Didache 10:2
Ten fragment starożytnej modlitwy pochodzi z Didache
(czyli Nauka dwunastu apostołów). Jest najstarszy tekst chrześcijański z
pominięciem ksiąg Nowego Testamentu. Dzieło powstało jeszcze w I-szym wieku w
kręgach judeochrześcijańskich na terenie Erec Izrael lub Syrii. Zacytowane
słowa mają typowy żydowski charakter. Co szczególnie ciekawe Jezus nazwany jest
tutaj Imieniem Ojca. Zgodnie z tymi historycznym świadectwem pierwsi
chrześcijanie wierzyli, że Imieniem Ojca jest Osoba Syna.
Dzielę się z wami moimi przemyśleniami, bo
myślę, iż pomimo, że w Piśmie Świętym tak często pada słowo ‘imię’ rzadko
zdajemy sobie sprawę co ono naprawdę znaczy.
Dlatego Modlitwa Pańska jest na wskroś trynitarna (i eschatologiczna):
OdpowiedzUsuńOjcze nasz, któryś jest w niebie - Bóg Ojciec
Święć się Imię Twoje - Imię, czyli Syn Boży
Przyjdź Królestwo Twoje - Królestwo, czyli Duch Święty (Mt 12:28, Rz 14:17)
Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi - jak wola Boża jest zrealizowana we Wcielonym Synu Bożym po prawicy Ojca, tak na ziemi ma być zrealizowana w Ciele Jego, Kościele (Hbr 10:5-10)
Pozdrawiam